opiekun osób starszych

Dobry opiekun dla osób starszych

0 Komantarzy
Być opiekunem osób starszych, to nie jest łatwe. Najczęściej są to osoby posiadające jakąś chorobę lub nawet kilka chorób. Podeszły wiek robi swoje i mało kogo oszczędza. Oprócz przeżytych lat, które także ciążą i wprowadzają ograniczenia często dochodzą różne bóle, jak np. bóle kończyn, czasem problemy z układem pokarmowym, problemy z układem moczowych, a nawet problemy natury psychicznej. Opiekun osób starszych musi wiedzieć, jak postępować w przypadku istniejących dolegliwości. Praca dla opiekunek wiąże się także z cierpliwością. Każdy opiekun musi mieć w sobie dużo tolerancji, cierpliwości, wyrozumiałości, oraz wytrzymałości. I niezależnie od tego, czy jest to praca w kraju, praca opiekuna w Niemczech, czy praca na innym kontynencie te predyspozycje opiekuna są wszędzie niezbędne. Opiekun dla osób starszych nie może być też nerwowy i szarpać lub ubliżać osobie starsze i często też chorej. Praca opiekuna jest nie tylko zajęciem, ale również powołaniem. Bo trzeba mieć nie tylko cierpliwość, wiedzę i umiejętności, lecz również współczucie, a nawet miłość do tej starszej i niejednokrotnie schorowanej osoby. Lecz niestety nie wszystkie osoby zgłaszające się do pracy są jednakowo sumienne, czułe, wrażliwe i nienerwowe. Zdarza się, że do tej pracy zabierają się osoby zupełnie niekompetentne liczące na dobry zarobek zwłaszcza, gdy chodzi o opiekę nad starszymi ludźmi mieszkającymi za granicą. Nikt nie wymaga od nich, aby kochali starszą osobę. Lecz wymaga tego, aby opiekun był dla tej osoby dobry, wyrozumiał i jak najlepiej spełniał powierzone mu zadania w opiece. I to wystarczy. Osoby starsze z racji swojego wieku, przeżyć i dolegliwości mogą być trudne w obcowaniu. Lecz to nie zwalnia opiekuna od tego, aby być człowiekiem i zachowywać się jak człowiek. W wielu krajach prowadzone są szkolenia dla osób ubiegających się o pracę opiekuna dla osób starszych. Gdyż musi on zadbać o osobę starszą nie tylko pod względem higieny , lecz również potrafić zadbać o jej bezpieczeństwo. A więc umieć zachować się w przypadku ataku np. epilepsji, ataku duszności, czy ataku paniki.